Psy bardzo często padają ofiarą różnych pasożytów zewnętrznych. Te nie tylko są uciążliwe, ale też mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu naszych czworonożnych przyjaciół. Warto więc wiedzieć, jakie stworzenia tego typu najczęściej atakują zwierzęta, jakie są tego objawy, co zrobić, gdy pies złapał już pasożyty oraz poznać ewentualne sposoby zapobiegawcze.
Spis treści
- Jakie pasożyty zewnętrzne najczęściej atakują psy?
- Pasożyty zewnętrzne u psów – pchły
- Pasożyty zewnętrzne u psów – kleszcze
- Pasożyty zewnętrzne u psów – wszy
- Pasożyty zewnętrzne u psów – wszoły
- Pasożyty zewnętrzne u psów – meszki
- Pasożyty zewnętrzne u psów – nużeńce
- Pasożyty zewnętrzne u psów – świerzb skórny i uszny
Jakie pasożyty zewnętrzne najczęściej atakują psy?
Pasożyty zewnętrzne, które najczęściej atakują psy to przede wszystkim pchły, wszy, wszoły, meszki, komary oraz kleszcze. Oprócz tego na czworonogi lubią „polować” również nużeńce, świerzbie skórne oraz uszne.
Pasożyty zewnętrzne u psów – pchły
Pchły to małe, skaczące owady pasożytujące na psach, które odżywiają się ich krwią. Najczęściej pchły przedostają się na psa z zarażonego środowiska, takiego jak trawa, legowisko, czy inne zwierzęta, z którymi pies miał kontakt. Objawy ich obecności to przede wszystkim intensywne drapanie, gryzienie skóry, a także drobne czerwone plamki, będące śladami po ugryzieniach. W miejscach ukąszeń może pojawić się również zaczerwienienie i stan zapalny, a u bardziej wrażliwych psów reakcja alergiczna. Aby pozbyć się pcheł, konieczne jest zastosowanie specjalistycznych preparatów, takich jak krople, szampony lub obroże przeciwpchelne, a także dokładne oczyszczenie otoczenia psa. W profilaktyce kluczową rolę odgrywa regularne stosowanie preparatów odstraszających pchły oraz utrzymywanie czystości w miejscach, gdzie pies przebywa.
Więcej na ten temat można przeczytać w artykule: Pchły u psa – jak je zwalczyć?
Pasożyty zewnętrzne u psów – kleszcze
Kleszcze to małe pajęczaki, które pasożytują na psach, przyczepiając się do ich skóry i żywiąc się krwią. Zazwyczaj kleszcze dostają się na psa podczas spacerów w lasach, wysokiej trawie lub innych zaroślach, gdzie te pasożyty bytują, czekając na potencjalnego żywiciela. Obecność kleszcza na psie można zauważyć jako mały, ciemny guzek na skórze, który często bywa wyczuwalny podczas głaskania lub czesania. Kleszcze mogą być bardzo niebezpieczne, ponieważ przenoszą groźne choroby, takie jak borelioza czy babeszjoza, które mogą zagrażać zdrowiu, a nawet życiu psa. Aby usunąć kleszcza, należy ostrożnie wyciągnąć go specjalnym przyrządem, unikając jego zmiażdżenia, co mogłoby spowodować wydzielenie toksyn. Profilaktyka polega na stosowaniu preparatów odstraszających kleszcze, takich jak obroże, krople czy tabletki, oraz regularnym sprawdzaniu psa po spacerach w miejscach, gdzie występuje duże ryzyko kontaktu z kleszczami.
Pasożyty zewnętrzne u psów – wszy
Wszy to małe, bezskrzydłe owady pasożytujące na psach, które żywią się ich krwią lub złuszczonym naskórkiem. Najczęściej wszy przenoszą się na psa poprzez bezpośredni kontakt z innym zarażonym zwierzęciem lub zanieczyszczonym środowiskiem, takim jak legowiska, dywany czy koce. Obecność wszy można rozpoznać po intensywnym swędzeniu, które zmusza psa do ciągłego drapania się, co może prowadzić do podrażnień i ran na skórze. Czasem na sierści można dostrzec małe białe jaja, zwane gnidami, które przyczepiają się do włosów psa. Aby pozbyć się wszy, konieczne jest zastosowanie specjalnych szamponów i preparatów, które zabijają pasożyty, a także dokładne wyczyszczenie i dezynfekcja miejsc, gdzie przebywał pies. W profilaktyce istotne jest unikanie kontaktu z zarażonymi zwierzętami oraz regularne czyszczenie i sprawdzanie sierści, szczególnie po pobytach w miejscach, gdzie ryzyko zarażenia jest podwyższone.
Pasożyty zewnętrzne u psów – wszoły
Wszoły to drobne, bezskrzydłe pasożyty żyjące na skórze psów, które odżywiają się ich złuszczonym naskórkiem, sierścią lub krwią. Najczęściej przenoszą się one z zainfekowanego zwierzęcia lub z zanieczyszczonych przedmiotów, takich jak szczotki, koce czy legowiska. Obecność wszołów można rozpoznać po wzmożonym drapaniu się psa, niepokoju oraz miejscowych łysieniach, gdzie pasożyty te intensywnie się namnażają. W niektórych przypadkach sierść psa może wyglądać na matową i zaniedbaną, a na skórze pojawiają się drobne ranki i strupy. Aby pozbyć się wszołów, stosuje się specjalistyczne szampony, krople oraz inne preparaty przeciwpasożytnicze, a także dokładnie dezynfekuje się wszystkie przedmioty, z którymi pies miał kontakt. Zapobieganie polega na regularnym sprawdzaniu sierści psa, szczególnie po kontaktach z innymi zwierzętami, oraz na utrzymywaniu higieny jego otoczenia.
Pasożyty zewnętrzne u psów – meszki
Meszki to niewielkie, krwiopijne owady, które mogą być uciążliwe dla psów, szczególnie w okresie wiosenno-letnim. Choć meszki same w sobie nie pasożytują na zwierzęciu, ich ukąszenia mogą powodować silne reakcje alergiczne, podrażnienia skóry i intensywne swędzenie. Meszki najczęściej atakują psy przebywające na zewnątrz, zwłaszcza w pobliżu wód stojących, gdzie te owady się rozmnażają. Ukąszenia meszek są bolesne i mogą prowadzić do powstawania obrzęków, zaczerwienień, a w niektórych przypadkach nawet ran, szczególnie w delikatnych miejscach, takich jak brzuch, uszy czy okolice oczu. Aby chronić psa przed meszkami, można stosować preparaty odstraszające, takie jak spraye lub obroże, a także unikać spacerów w miejscach, gdzie te owady są szczególnie aktywne. W przypadku ukąszeń, ulgę przynosi miejscowe stosowanie łagodzących maści oraz regularne sprawdzanie skóry psa pod kątem podrażnień.
Sprawdź również: Osa użądliła psa – co zrobić?
Pasożyty zewnętrzne u psów – nużeńce
Nużeńce to mikroskopijne roztocza, które pasożytują w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych psów, wywołując chorobę zwaną nużycą lub demodekozą. Te niewidoczne gołym okiem pasożyty zazwyczaj przenoszą się z matki na szczenięta w pierwszych dniach życia, jednak objawy mogą pojawić się dopiero w późniejszym czasie, szczególnie u psów z osłabionym układem odpornościowym. Nużyca objawia się miejscowym wypadaniem sierści, powstawaniem zaczerwienień i strupów na skórze, a także intensywnym swędzeniem, które prowadzi do drapania i dalszych podrażnień. W cięższych przypadkach mogą pojawić się również infekcje bakteryjne wtórne, które dodatkowo komplikują leczenie. Leczenie nużycy wymaga stosowania specjalistycznych preparatów przeciwpasożytniczych, takich jak maści, kąpiele lecznicze lub leki doustne, a także regularnych wizyt u weterynarza w celu monitorowania postępów. Profilaktyka polega na wzmacnianiu odporności psa oraz unikanie stresu, który może sprzyjać rozwojowi choroby.
Pasożyty zewnętrzne u psów – świerzb skórny i uszny
Świerzb skórny i uszny to choroby wywoływane przez mikroskopijne roztocza, które pasożytują na skórze i w kanałach słuchowych psów. Świerzb skórny, znany także jako świerzb drążący, powodowany jest przez roztocza, które wnikają w naskórek, wywołując intensywne swędzenie, zaczerwienienia, łuszczenie się skóry oraz powstawanie strupów. Charakterystycznym objawem jest silne drapanie, które może prowadzić do ran i wtórnych infekcji. Świerzb uszny z kolei atakuje wnętrze ucha, wywołując podrażnienia, ból, nieprzyjemny zapach oraz wydzielinę przypominającą ciemnobrązowy wosk. Psy dotknięte świerzbem usznym często potrząsają głową, drapią uszy i są wyraźnie niespokojne. Oba rodzaje świerzbu są bardzo zaraźliwe i mogą szybko przenosić się na inne zwierzęta. Leczenie polega na stosowaniu preparatów przeciwpasożytniczych, zarówno miejscowo, jak i ogólnie, oraz regularnym czyszczeniu i dezynfekcji środowiska, w którym przebywa pies. W przypadku świerzbu usznego konieczne jest dokładne oczyszczenie kanałów słuchowych i zastosowanie kropli lub maści zaleconych przez weterynarza. Profilaktyka obejmuje unikanie kontaktu z zarażonymi zwierzętami oraz dbanie o higienę psa, w tym regularne kontrolowanie stanu jego skóry i uszu.
